بسیاری از مردم ، راه رفتن مرتاضان با پاهای برهنه روی ذغال گداخته، بدون آن که دچار سوختگی شوند را دلیلی بر وجود نیروهای غریب (یا بعبارتی با تعبیر ناشیانه و مغلوط ، نیروهای متافیزیکی!) می دانند. عموماً تصور می کنند مرتاضان با پشت سر گذاشتن ریاضت های جسمانی و کسب قدرت های عجیب معنوی، قادر به انجام اعمالی خارق العاده نظیر راه رفتن روی ذغال داغ می شوند. در این بخش خواهیم دید که راه رفتن با پاهای برهنه روی ذغال گداخته نه تنها مستلزم بهره مندی از نیروهای ناشناخته معنوی نیست بلکه به سادگی با تشریح یک پدیده فیزیکی کاملاً شناخته شده قابل توجیه است.
پاسخ اين پرسش ها را مي توان با بررسي ظرفيت گرمايي پوست كف پا و زغال گذاخته يافت. چون بافت بدن انسان به طور عمده از آب تشكيل شده است از اين رو پوست كف پا ظرفيت گرمايي ويژه ي نسبتا بالايي دارد. بنابراين براي آنكه دماي پاها به طور قابل ملاحظه اي تغيير كند بايذ مقدار زيادي انرژي از زغال به اين اندام ها منتقل شود. چون مدت تماس پاهابا زغال گداخته نسبتا كوتاه است فرصت چنداني براي انتقال انرژي به پاها وجود ندارد به طوري كه دماي كف پاها آن چنان افزايش نمي يابند كه آسيبي ببينند.
از سوي ديگر اگر چه دماي سطح زغال زياد است اما لايه ي گداخته سطح آن بسيار نازك است از اين رو مقدار انرژي موجود براي گرم كردن پاها كمتر از آن است كه انتظار مي رود.زيرا اگر چه دماي اين لايه گداخته بسيار نازك زياد است اما جرم آن به اندازه اي ناچيز است كه گرماي قابل ملاحظه اي براي مبادله در اختيار ندارد.
عامل سومي كه به اين افراد كمك مي كند تا بتوانند روي زغال گدخته راه بروند پديده اي است كه نخستين بار يك فيزيك دان آلماني به نام يوهانليدن فراست به آن پي برد. اثر ليدن فراست به پديده اي گفته مي شود كه به قطره هاي آب اجازه مي دهد روي يك جسم داغ مانند يك ماهي تابه ي داغ به مدت نسبتا طولاني بلغزند بدون آنكه تبخير شوند.علت اين پديده آن است كه ناحيه اي از قطره كه در تماس با سطح داغ قرار دارد تبخير شده و لايه اي از گاز (بخار) به وجود مي آيد. اين لايه مانع از انتقال گرما به بقيه قطره مي شود و به قطره امكان مي دهد تا براي مدت بيشتري روي سطح داغ باقي بماند قطره هاي عرق پاي همين افراد نيز همين اثر را دارد افزون بر اين چون اين مراسم معمولا در شب اجرا ميشود چمن مرطوبي كه در اطراف بستر زغال وجود دارد پاي شخص را نمناك كرده و رطوبت لازم براي پديده ي ليدن فراست را فراهم مي كند بنابراين اگر چه راه رفتن روي آتش كار شگفت انگيزي به نظر مي رسد اما دلايل علمي محكمي وجود دارد كه امكان انجام اين كار را توجيه مي كند البته تمرين كافي و بستر مناسب زغال نيز ضروري است. ضمن آنكه نبايد از تحليل هاي روانشناسانه ي چنين اقدامي نيز چشم پوشي كرد.
نظرات شما عزیزان:
